Αλεξάντερ Ρίμπακ: “Σαν παιδί ήμουν ένας κλόουν”

Τον γνωρίσαμε μόλις πριν 2 χρόνια, μετά τη νίκη του στη Γιουροβίζιον του 2009. Από τότε ο Αλεξάντερ Ρίμπακ δεν χάθηκε ανάμεσα στους αναρίθμητους Ευρωπαίους αστέρες της ποπ και εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες στη Γηραιά Ήπειρο. Ασφαλώς είναι ιδιαίτερα αγαπητός στις χώρες του τέως ανατολικού μπλοκ. Κατανοητό, καθώς ο Αλεξάντερ είναι εκ καταγωγής Λευκορώσος, αν και εκπροσώπησε τη Νορβηγία στο γνωστό μουσικό διαγωνισμό. Ο μουσικός δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει σε συνεντεύξεις του ότι θεωρεί τον εαυτό του Ρώσο στην ψυχή.

Η Γιουροβίζιον του 2011, που ολοκληρώθηκε μήνες πριν, δεν θα μπορούσε να εκτυλιχθεί απόντος του Αλεξάντερ. Τότε δοκίμασε το νέο ρόλο του παρουσιαστή και ανταποκριτή της Νορβηγικής Τηλεόρασης. Μια μέρα πριν το ταξίδι του στο Ντίσελντορφ βρήκε χρόνο να απαντήσει στις ερωτήσεις μας, που αφορούσαν μεταξύ άλλων την προσοχή των κοριτσιών, τα πρώτα χρήματα που κέρδισε και τα περιεχόμενα της βαλίτσας του.

- Αλεξάντερ, μπορείς να μας πεις πόσο άλλαξες μετά την αξιομνημόνευτη νίκη σου στη Γιουροβίζιον;

- Η στάση μου έναντι των πραγμάτων γύρω μου άλλαξε. Απέκτησα αυτοπειθαρχία. Τώρα ξέρω καλύτερα πώς και πού να διοχετεύσω την ενέργειά μου. Μετά έγινα πιο εκλεκτικός, επειδή κατάλαβα ότι είναι αδύνατον να βρίσκομαι σε διαφορετικά μέρη της Ευρώπης την ίδια ημέρα (γελά). Αλλά οι μάνατζερ το θεωρούν εφικτό και με προσκαλούν σε συναυλίες. Τους ευχαριστώ, ωστόσο τώρα προσπαθούν να κάνουν το πρόγραμμά μου πιο λογικό και όχι τόσο υπερφορτωμένο.


- Ποιο είναι το όνειρό σου; Τι προσδοκείς;

- Θέλω να κάνω πολλά πράγματα τώρα. Πρώτον, θα τελειώσω το ωδείο. Είμαι κλασσικός βιολιστής, είναι πολύ σημαντικό για μένα να έχω αυτήν την παιδεία και το δίπλωμα. Πριν τη Γιουροβίζιον μου απέμενε μόνο ένας χρόνος σπουδών… Αλλά όλα άλλαξαν μετά… Χρειάζεται να το τελειώσω επιτέλους (χαμογελά). Άλλα σχέδια είναι νέοι δίσκοι, μιούζικαλ…

- Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας την πιο πρόσφατη θετική σου εμπειρία;

- Υποθέτω η πιο θετική εμπειρία που είχα πρόσφατα ήταν οι πρώτες μου διακοπές τα τελευταία δύομιση χρόνια! Πήγα στην Αμερική, στο Λος Άντζελες, για δύο εβδομάδες. Τι υπέροχο ταξίδι! Πωπω, είδα τόσα αξιοθέατα, επισκέφτηκα λούνα-παρκ! Αξέχαστο! Επίσης θυμάμαι όταν πριν χρόνια είχα μία μέρα ρεπό μετά από τρεις μήνες καθημερινών συναυλιών, όπου το πρόγραμμά μου κάλυπτε κάθε λεπτό. Έπαιζα παιχνίδια στον υπολογιστή όλη μέρα (γελά).

- Ένα τόσο σφιχτό πρόγραμμα είναι μάλλον ό,τι πιο δύσκολο στη ζωή ενός καλλιτέχνη, σωστά;

- Εξαρτάται από τον καλλιτέχνη, ξέρετε. Αν είναι ένας καλλιτέχνης που δουλεύει συνεχώς, κάνει περιοδείες, το πιο σημαντικό γι’ αυτόν είναι να διατηρεί τα συναισθήματά του με ευθύτητα και να μοιράζει την ενέργειά του σωστά. Για παράδειγμα, όταν είμαι θυμωμένος, θα πρέπει αυτό να παραμείνει μέσα μου. Δεν πρέπει να δείχνεις τα προβλήματά σου στο κοινό.

- Τι είναι το πιο ευχάριστο, τότε;

- Δεν θα αρνηθώ ότι είναι πολύ ευχάριστο όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν εσένα και το έργο σου, ότι τραγουδάνε μαζί σου σε συναυλίες, ότι σου χαμογελούν όταν σε δουν στο δρόμο ξαφνικά. Σε εμπνέει.

- Χωρίς τι δεν θα μπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου;

- Χωρίς τη μουσική και το βιολί. Και πέραν αυτού, χωρίς ποικιλία. Έχω συνηθίσει να μου συμβαίνει πάντα κάτι ενδιαφέρον. Όπως το να επισκέπτομαι διαφορετικά μέρη, να γνωρίζω κόσμο, ώστε να μην μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό.

- Και χωρίς τη θηλυκή προσοχή, σίγουρα. Κάποτε δήλωσες ότι σου αρέσει να φλερτάρεις. Τι κάνεις για να κερδίσεις ένα κορίτσι όταν μιλάτε, πώς την ευχαριστείς;

- Εξαρτάται. Αν με ενδιαφέρει ένα κορίτσι, είναι πάντα κάτι συγκεκριμένο πάνω της μου με έλκει αρχικά. Για παράδειγμα, τι της αρέσει, τι κάνει… μετά μιλάμε γι’ αυτό. Αυτός είναι ένας καλός τρόπος, να μιλάς γι’ αυτό που την ενδιαφέρει. Ακόμη το να μη μιλάς τόσο, όσο να την ακούς. (γελά)

- Λένε ότι οι γυναίκες είναι αίνιγμα. Πώς θα όριζες τη γυναίκα;

- Η γυναίκα είναι ο καλύτερος φίλος. Φυσικά μόνο αν είσαι αφοσιωμένος σε αυτή, την εμπιστεύεσαι και το νιώθει. Οι γυναίκες είναι σαν άγρια άλογα… Συγγνώμη αν η σύγκριση ακούγεται προσβλητική, τη θέτω με την καλή έννοια! Είναι απρόσιτες και πρέπει να τις δαμάσεις, να τις κατακτήσεις… Ωστόσο το θέμα είναι ότι και οι γυναίκες αγωνίζονται να μας δαμάσουν. Όσο νωρίτερα το αντιληφθεί αυτό ένας άνδρας, τόσο ευκολότερο θα είναι για κείνον.

- Πολλά κορίτσια χάνουν το μυαλό τους με σένα· εσύ με τι χάνεις το μυαλό σου;

- Με τι; Με τα κορίτσια! (γελά)

- Θυμάσαι πώς έβγαλες τα πρώτα σου λεφτά; Πόσο ήσουν;

- Το θυμάμαι καθαρά. Ήμουν οχτώ χρονών. Πέρασα τις εξετάσεις με άριστα και η μητέρα μου έδωσε χρήματα ως κίνητρο.

- Και πώς τα ξόδεψες;

- Σε γλυκά.

- Αν ο μικρός Αλέκος έβλεπε το σημερινό Αλεξάντερ Ρίμπακ, τι θα σκεφτότανε;

- Χαίρομαι που αυτό δεν μπορεί να συμβεί, γιατί τότε θα άφηνα το βιολί και θα έκανα μόνο ποπ μουσική, που θα ήταν μέγα λάθος.

- Σαν παιδί ήσουν ο αρχηγός της παρέας ή χαμηλών τόνων;

- Σαν παιδί ήμουν ένας κλόουν, έκανα τους πάντες να γελούν. Κάποτε η δασκάλα μου υποπτεύθηκε ότι θα γινόμουν καλλιτέχνης. Πάντα προσπαθούσα να τραβήξω την προσοχή. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο, θέλω λιγότερη προσοχή.

- Πολλοί μουσικοί επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και γίνονται ηθοποιοί, σχεδιαστές, εστιάτορες. Ήδη έχεις δανείσει τη φωνή σου σε χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων (Ο Αλεξάντερ έκανε τη φωνή του πρωταγωνιστή στη Νορβηγική έκδοση του «Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας» το 2010), μήπως ετοιμάζεις και κάτι νέο;

- Όλη μου η δραστηριότητα συνδέεται με τη μουσική. Έχω ήδη παίξει σε ταινία (αναφέρεται στην ταινία “Γιόχαν, ο περιπλανώμενος” το 2010, όπου υποδύθηκε έναν αθίγγανο ονόματι Λεβί). Τώρα θα έπαιζα ευχαρίστως σε μιούζικαλ. Θα ήθελα επίσης να αναδειχθώ ως συνθέτης μιούζικαλ.

- Πού προτιμάς να πηγαίνεις, σε εστιατόρια, μπαρ ή κλαμπ;

- Μ’ αρέσουν τα εστιατόρια όταν είμαι με ένα άτομο. Γενικά όμως είναι καλύτερα στα κλαμπ απ’ ό,τι στα μπαρ, γιατί στα τελευταία υπάρχει συνήθως πολύ δυνατή μουσική και δεν μπορείς να χορέψεις, ενώ στα κλαμπ η μουσική είναι μεν δυνατή, αλλά μπορείς και να χορέψεις.

- Κάποτε είπες ότι δεν πίνεις σχεδόν καθόλου. Έχει να κάνει με την επιμονή σου στην υγιεινή ζωή ή υπάρχει άλλος λόγος; Και όταν πίνεις αλκοόλ, τι προτιμάς;

- Κατ’ αρχήν δεν μ’ αρέσει το αλκοόλ. Μπορεί να πιώ κάτι αλλά πολύ σπάνια – μερικά ελαφρά ποτά, κρασί ή μαρτίνι, για παράδειγμα.

- Πώς έχει μεταβληθεί το περιεχόμενο της βαλίτσας σου από τότε που ξεκίνησες να κάνεις περιοδείες μέχρι σήμερα;

- Τώρα είναι πιο εύκολα. Παλιά έπρεπε να παίρνω όλα μου τα παντελόνια και τα πουκάμισα μαζί. Τώρα μπορώ να αγοράσω ό,τι χρειάζομαι στο ταξίδι μου. Επίσης μπορεί να λάβω και δώρα (γελά). Τώρα κουβαλώ μια ελαφριά μισοάδεια βαλίτσα, θα έλεγα τη μισή από την αρχική.

- Αυτό το ρωτάνε συνήθως οι εργοδότες σε άτομα υπό πρόσληψη: πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 ή 10 χρόνια;

- Ευτυχισμένο και με εμπειρίες. Τι παραπάνω να ζητήσεις από τη ζωή;

- Πώς θα συνέχιζες την πρόταση: “Ο Αλεξάντερ Ρίμπακ είναι το άτομο που…”

- …ξέρει πώς να ζει χωρίς σύνορα και πώς να διασχίζει τα σύνορα! Κάτι τέτοιο.

- Η λαϊκή σοφία λέει: “Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα λεφτά”. Τι είναι ευτυχία για σένα;

- Όχι τα λεφτά, ασφαλώς. Ευτυχία είναι όταν οι άνθρωποι σε καταλαβαίνουν και τους καταλαβαίνεις. Η κατανόηση είναι η αληθινή ευτυχία. Τη χάνουμε τόσο εύκολα, δυστυχώς. Και έτσι προκύπτουνε προβλήματα, στο σπίτι και γενικότερα στον κόσμο.

- Μιας και μιλάμε για κόσμο, θέλησες ποτέ να τον αλλάξεις;

- Θέλω να αλλάξω μόνο τον κόσμο της μουσικής. Θέλω να δείξω ότι είναι εφικτό να συνδυάσεις εντελώς διαφορετικά είδη.

- Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό κουτσομπολιό που έχεις ακούσει για τον εαυτό σου;

- Δεν μ’ αρέσει όταν λένε ότι προσπαθώ να συνεργαστώ με άλλους καλλιτέχνες και δεν τα καταφέρνω. Δεν το επιδιώκω καν. Δεν μ’ αρέσει όταν διαδίδουν φήμες ότι όλοι μου απορρίπτουν προτάσεις να ηχογραφήσουμε ντουέτα, όταν δεν έχω κάνει ποτέ τέτοιες προτάσεις σε κανένα. Η ζωή μου είναι πολύ πιο ήσυχη απ’ ό,τι νομίζουν οι περισσότεροι.

- Πώς θα ήθελες να σε θυμούνται;

- Σαν τον άνθρωπο που δεν έφερε ποτέ κανένα σε δύσκολη θέση.

link